سفارش تبلیغ
صبا ویژن

زنان بی‌سرپناه چگونه در گرمخانه‌ها پذیرش می‌شوند؟ | با 137 تماس بگیرید


 

  • زنان بی‌سرپناه چگونه در گرمخانه‌ها پذیرش می‌شوند؟ | با 137 تماس بگیرید

    سیدمالک حسینی در گفت‌وگو با خبرنگار همشهری آنلاین با اشاره به آمادگی شبانه‌روزی گرمخانه‌های ویژه زنان گفت: در حال حاضر سه گرمخانه در مناطق 8، 12 و 22 ویژه زنان فعال هستند. از مددجویانی که آسیب‌های جدی‌تر روانی دارند یا به علت کهولت بیش از حد سنی شرایط عادی ندارند نیز به طور موقت در یک سامان‌سرا در لویزان نگهداری می‌شود. یک مجموعه دیگر هم تا هفته دیگر آغاز به پذیرش می‌کند و به گرمخانه‌های شهر تهران اضافه می‌شود که با احتساب این مرکز، 5 مرکز نگهداری و ساماندهی زنان بی‌سرپناه در تهران با حدود 550 تخت برای زنان بی‌سرپناه خواهیم داشت.

    وی با اشاره به این که این امکانات فقط برای زنان است، افزود: در تهران مشکلی برای نگهداری از زنان بی‌سرپناه نداریم؛ چراکه بیش از 40 درصد این تخت‌ها خالی است و در واقع تا 40 درصد ظرفیت پذیرش در گرمخانه‌ها هنوز پر نشده است.

    رئیس سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران در خصوص چگونگی مطلع شدن زنان بی‌سرپناه از این امکانات تصریح کرد: معمولاً افرادی که در این گرمخانه‌ها هستند به دو روش پذیرش شده‌اند؛ یکی از طریق تماس مردم با سامانه 137 که به ما اعلام می‌شود و دیگری از طریق خود این زنان که به همدیگر اطلاع می‌دهند.

    وی با تأکید بر این که سامانه 137 به طور شبانه‌روز فعال است، به همشهری آنلاین گفت: معمولاً مردم وقتی این بی‌سرپناهان را در پارک‌ها یا مکان‌های عمومی دیگر می‌بینند، به ما اطلاع می‌دهند و همکاران ما از طریق گشت‌هایی که داریم، این افراد را جذب گرمخانه‌ها می‌کنند. روش دیگر خبررسانی از طریق سینه‌به‌سینه است که بین خود این مددجویان می‌چرخد؛ چون این افراد اصولاً به ابزارهای اطلاع‌رسانی دسترسی ندارند و در معرض ارتباطات جمعی هم نیستند، بیشتر از طریق سینه‌به‌سینه از وجود گرمخانه‌ها مطلع می‌شوند؛ البته سازمان‌های غیردولتی یا سازمان‌های مردم‌نهاد هم هستند که با این افراد ارتباط می‌گیرند و به ایشان کمک می‌کنند به گرمخانه‌ها بیایند.

    رئیس سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران در پاسخ به این سؤال که بیشتر مراجعه‌کنندگان را مردم به گرمخانه‌ها معرفی می‌کنند یا خودشان مراجعه می‌کنند، گفت: مراجعه مددجویان عمدتاً از طریق خوداظهاری است و از طریق سینه‌به‌سینه بین خودشان منتقل می‌شود و بعد از آن تماس مردم با 137 است.

    حسینی درباره سنجش سلامت زنانی که به این مراکز مراجعه می‌کنند نیز اظهار کرد: خانم‌هایی که به گرمخانه‌ها مراجعه می‌کنند حتماً توسط پزشک مرکز چک‌آپ می‌شوند و اگر مورد خاصی مشاهده شود به بیمارستان منتقل می‌شوند.

    وی افزود: برخی مراکز پزشک مستقر دارند یعنی پزشک به صورت سه شیفته و 24 ساعته در مرکز حضور دارد؛ برخی مراکز هم پزشک متغیر دارند؛ مثلاً سه روز در هفته پزشک در آن‌جا حضور دارد و مددجویان را معاینه می‌کند. اگر مورد خیلی خاصی هم باشد معمولاً به سامان‌سرای لویزان که پزشک مستقر 24 ساعته دارد منتقل می‌شوند. برای همین اگر تشخیص داده شود مددجویی شرایطش خاص است و بررسی وضعیت جسمی‌اش نیاز به سرعت عمل دارد، به آن‌جا معرفی می‌شود و بنا بر تشخیص پزشک همان‌جا نگهداری می‌شود یا به یکی از گرمخانه‌ها می‌رود یا به بیمارستان اعزام می‌شود.

    رئیس سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران با تأکید بر این که شهرداری تهران مشکلی در پذیرش افراد بی‌خانمان و کارتن‌خواب به ویژه زنان ندارد، گفت: مددجویان در این مراکز محدودیت ماندگاری ندارند و تا هر وقت بخواهند می‌توانند در گرمخانه‌ها بمانند. تلاش ما برای پذیرش بی‌سرپناهان در گرمخانه‌ها، که البته الآن شبانه‌روزی شده، این است که کسی در این شهر بی‌سرپناه و گرسنه نماند. آن چیزی که ما برای خودمان تعریف می‌کنیم این است که کسی به خاطر شرایط بد مالی در معرض گرسنگی و بی‌سرپناهی قرار نگیرد. این اولویت اول ماست؛ لذا اصلاً کاری به این نداریم کسی که به گرمخانه مراجعه می‌کند مشکل و مسئله‌اش چیست.

    حسینی در بحث بازتوانی زنان بی‌سرپناه گفت: برای کسانی که درگیر اعتیاد هستند اول باید بدانیم ترک اعتیاد را در مرحله اول انجام داده‌اند یا نه و بعد در فرآیند بازتوانی و بازگشت اجتماعی قرار می‌گیرند. اگر دچار اعتیاد هم نباشند، یعنی افراد بی‌خانمانی هستند که الآن مشکل کار دارند؛ در واقع حامی و هیچ سرپرستی ندارند. ما در برنامه‌هایمان هست که به این افراد در بازتوانی کمک کنیم ولی به خاطر حساسیت‌هایی که وجود دارد این مهم باید با دقت طراحی شود که در حال حاضر همکاران ما در شهرداری در حال بررسی هستند تا بتوانیم زنجیره کارآفرینی و اشتغال را برای این عزیزان به تناسب توانایی‌هایشان ایجاد کنیم؛ یعنی کارهایی انجام دهند که هم سبک باشد، هم به بازگشت این عزیزان به اجتماع از لحاظ روحی و روانی کمک کند.

    وی تأکید کرد: این اشتغال باید درآمد برایشان داشته باشد تا بتوانند معیشت‌شان را تأمین کنند. در برخی مراکز به طور خودجوش کارهایی انجام شده اما نظام‌مند نیست.